Onartu behar dut oraindik ere Esaera Zaharren txapelketaren oihartzuna dudala nire buruan. Idazki honi egoki dakiokeen esaera baten bila ibili arren, ezin asmatu.
Aurtengoa inoiz ez bezala bizi eta gozatu izan dut, eta nahiz eta txapelketa jokatu dudan lehen aldia ez izan, dudarik gabe orain arteko aberasgarriena izan da. Honen zergatia azaltzea zaila bazait ere, saiatu, saiatuko naiz azaltzen.
Politiko batek irabazten duenaz “morboa” izan ohi da gure gizartean. Noizean behin egunkariek politikoen soldatak “filtratzen” dituzte eta herritarren artean esamesak sortzen dira: “politikoek asko irabazten dutela, zein ondo bizi diren…” Bitxia da gai honen inguruan dagoen isilpekoa edo sekretismoa, soldata hauek guztiz publikoak baitira; beraz, erraza da guztiz diru kopuruak ezagutzea, baita Sopelakoak ere.
Zenbat irabazten du, beraz, Sopelako politiko batek? Hemen dituzue gure Udalean dauden soldatak, baloraziorik gabe. Ondorioak, eta diru asko ala gutxi den zuek erabaki…
Akordatzen naz laupabost edo sei edota zazpi urte nituela, hori bai nire begi okerrekaz, (estrabismoa), negua zan eta neure ume-lagunekaz eskolara bidean joaten ginala, eguraldi paregabea egoala nahiz eta negu gorian izan.
On Bitorino maisua gaixorik edo egoala, hara non gutariko bati eskolara ez joatea otu jakon eta besteok erdi txantxetan edo ados jarri eta inork ia ezer nabaritu barik bat-batean Sekeko errekarako bidea hartu genduan.
Bolada txarra daramagu, bai horixe! Azken hilabeteetan gertuko ezagunak, auzokideak eta lagunak jarraian hil zaizkigu. Nahi baino gehiagotan elizara edota hondartzara hurbiltzen ari gara agurrak egitera. Pasa den astean honetaz hitz egiten ari ginela, beste ezagun batek azalpen hau eman zidan: “Badakizu, dagoeneko gure adina dela eta, horrelakoak gero eta maizago ikusiko ditugu eta gero eta gertukoagoak izango dira agur esango digutenek. Guk ere loteria erosita dugula ahaztu barik, noski”. Arrazoia zuen. Adinaren kontua izango da.
ONE: Ipuina
Euskal Herritik Euskal Hirira doa trena. Euskal Herriko geltokian igo zen Peru larruzko abarka zaharrekin eta metro bihurtu zen trenetik, made-in-Tailandia zapata bikainekin jaitsi zen. “Euskal Hiria kosmopolita, irekia eta plurala” irakurri zuen Peru hiritarrak nasa gaineko iragarkian. Ibiltzen hasi orduko baina, zapatak horren erosoak ez zirela sentitu zuen. Edo behatzak lodiegiak edo zapata estuegiak. Ezin aurrera eta ezin atzera geltokiko jesarlekura joan zen zapatak begiratzera. Imitaziozko krokodilo-larruan etiketa ikusi zuen.
-Ño!, Zapatero. Honek bai zurrek! zapatari batek eginak eztire izengo ba!, baina haren oinaren neurrira seguru!.
Jesarlekuak jendez gainezka zeuden zapatak eskuetan.
“Euskal Hiria kosmopolita, irekia eta plurala”
Ezkerreko eta abertzale sentitu eta bizi garenok ez dogu izeten poztuteko aukera larregirik, egi esan ber bada. Irati atxilotu daurela, Mikel torturatu, erliari kriston izuna, merlia matxakatu atzoko konzentran…Egunero horrelakoak dekoguz, sarri sarri. Ez ela?
Horrexegatik da horren garrantzitsu lortu eta bizi izan doguzen irabazpenak mantentzea. Historirako eta, batez be, buru kolektiborako. Gauza bagarena jakin deigun.
Idazmahaiaren aurrean egon naiz EGAko azterketa madarikatua prestatzen. Hiztegia G letratik zabaldu eta definizio harrigarriak topatu ditut orrialde hauetan. Luzea litzateke guztiak hemen berridaztea, baina Elhuyarren altxorra ezagutu behar duzuela uste dut, honela dio hitzez hitz;
Gazte Asanblada, gazte mugimendu ireki eta anitza da non gizarte ereduarekiko alternatibak eskeintzen diren modu autogestionatu batean.
Borreroak baditu milaka aurpegi esaten zuen Fermin Muguruzak aspaldian, eta zoritxarrez esaldi honen baitan Euskal Herriko errealitate gordin bat ezkutatzen da. Errepresioak milaka aurpegi ditu: espetxeetan topatu ahal ditugunak, edota iheslari gisa atzerriko gordintasunean daudenak. Ehunka aurpegi ezagun eta ezezagunak errepresioaren sistema eta teknika desberdinak haien baitan sufritzen ari direnak.
